نقش جنسیت، رشته تحصیلی و مدیریت‌ زمان در پیش‌بینی خلاقیت کلامی دانشجویان دانشگاه بوعلی‌سینا

  زمینه: خلاقیت یکی از عرصه‌های اصلی دانش بشری است و بخشی از فعالیت‌های دانشجویان در دانشگاه باید در این راستا باشد. هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه خلاقیت و مدیریت زمان بر اساس متغیر تعدیل کننده جنس و رشته تحصیلی انجام شده است. روش: روش پژوهش حاضر، از نوع همبستگی می­باشد که در آن به دنبال پیش­بینی تغییرات متغیر ملاک خلاقیت بر اساس متغیرهای پیش بین هستیم. جامعه آماری این  پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی­سینا در سال 1391 بوده است که از میان آنها 375  نفر به عنوان گروه نمونه به شیوه طبقه­ای نسبی انتخاب شده و به وسیله دو پرسشنامه مدیریت زمان بریتون و تیسر و بخش کلامی آزمون خلاقیت تورنس، آزموده شده‌اند. یافته‌ها: بیانگر این است که بین خلاقیت و مدیریت زمان در دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ به گونه­ای که هرچه برنامه­ریزی کوتاه مدت در دانشجویان بیشتر باشد خلاقیت فردی آنها نیز بیشتر است. همچنین، می‌توان بیان کرد برنامه­ریزی کوتاه مدت در دانشجویان پسر نسبت به دانشجویان دختر رابطه­ قوی­تری با خلاقیت فردی دارد. افزون بر این، بین نگرش به زمان و خلاقیت هم رابطه مثبت معنی دار وجود دارد و  نمره خلاقیت کلامی دختران بالاتر از پسران است. نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های تحقیق، متغیرهای ساختاری چون جنسیت، رشته تحصیلی و مدیریت زمان دارای سهم مثبت و معنی دار در پیش بینی خلاقیت کلامی دانشجویان می‌باشند.